Kawa czy/i Herbata

Dwa çay'e w wersji promowej



Special Bambi Çayı [kusiło, żeby przygarnąć szklaneczkę do domu...]



Kawa i Herbata - wersja udomowiona



A tu się çay i kahve pija [Moda, Summer Time, 2007]

W Turcji pija się turecką kawę, tudzież turecką herbatę. Wie o tym każdy porządny turysta.

Turecka herbata to, wbrew pozorom, nie sypana oranżadka o smaku landrynkowo-jabłkowym [swoją drogą pycha...], którą raczy się turystów na Wielkim Bazarze albo w turystycznych miejscowościach Morza Śródziemnego. Pamiętam swój pierwszy wyjazd do Turcji [Adana], podczas którego przyjaciółka chciała kupić turystyczną jabłkową herbatkę. Wybrała się w tym celu na bazar… Nie było! [albo po wielu trudach w końcu się znalazła – pamięć szwankuje]. Tureccy znajomi nie potrafili pomóc. Część nie wiedziała w ogóle, CO TO TO JEST.

Turecki çay z prawdziwego zdarzenia to mocna, ciemna, aromatyczna herbata. Na próżno szukać takiej pośród herbat torebkowych [oszukanym pseudo-herbatom torebkowym mówimy stanowcze NIE!]

Turecką herbatę parzy się w specjalnych czajniczkach [ustawionych jeden na drugim]. Opis sobie daruję, bo wyjdzie mi jakieś karkołomne słów-cięcie-gięcie, zamiast prostych zasad [ale żeby nie było, że nie umiem – umiem! składam publiczne oświadczenie].

Turecką herbatę pije się w zgrabnych, uroczych, ‘tulipanowych’ szklaneczkach [o Turcji i tulipanach w następnym poście]. Nie stygnie ta herbatka. Pije się na gorąco. I świeżo zaparzoną. Ja zamawiam dwie. Bo mała tulipanowa szklaneczka starcza mi na jeden łyk [a tak mam na dwa].

Z tureckiej kahve się wróży. Każdy szanujący się turysta MUSI udać się NA WRÓŻENIE. Wróży się z fusów, które układają się w fantazyjne wzory. Wróżenie także polega na fantazjowaniu. Spragnionych mocnych wrażeń turystów zapraszam na fal [wróżenie z fusów] na jedną z bocznych uliczek odchodzących od İstiklalu. Komercja, ale na krótki turystyczny pobyt w Stambule wystarczy [na ‘prawdziwe’ czary polecano mi magiczną Bursę, pierwszą stolicę Imperium Osmańskiego – nie tak daleko od Stambułu].

Turecka kawa może być: nie słodka, średnio słodka, albo słodka. Z moich skromnych obserwacji wynika, że ludność wybiera głównie tą średnią [pioruńsssko cukierkowa! ci, którzy wolą wersję słodką to masochiści w czystej postaci ].

Można pić też rakı.

Albo bozę.

Z napojów zimowych to raczej sahlep.

To jednak przy innej okazji.